نقطه مورد نظر جهت كنترل دسترسي مانند در يا گيت پاركينگ: که البته اين نقطه خود مي تواند شامل قسمت هاي مختلفي باشد و رايج ترين آن يك قفل برقي است. اين قفل برقي به صورت مستقل مي تواند توسط شخص اپراتور به همراه يك كليد باز شود، ولي در سيستم كنترل دسترسي جهت خودكار كردن، نقش اپراتور توسط يك ريدر (Reader) جايگزين مي شود. ريدر مي تواند يك صفحه كليد جهت ورود كد، يك كارت خوان يا يك سيستم بيومتريك مانند سنسور اثر انگشت باشد. ريدرها عموما به صورت مستقل كنترل دسترسي را انجام نمي دهند، بلكه نتيجه خوانده شده (كد، كارت، اثر انگشت و…) را به سيستم كنترل دسترسي ارسال كرده و سيستم بر اساس مجوزهاي تعريف شده تصميم به اجازه يا رد اجازه دسترسي مي گيرد. جهت كنترل وضعيت در، يك سنسور مورد استفاده قرار مي گيرد كه وضعيت باز يا بسته بودن در توسط آن قابل كنترل خواهد بود. در صورتي كه سيستم كنترل دسترسي فقط براي ورود مورد استفاده قرار گيرد، مي توان از يك كليد خروج (Exit Button) جهت خروج بدون كنترل سيستم استفده كرد.
استفاده از سیستم کنترل تردد الکترونیکی تقریبا از سال 1960 میلادی در جهت کاهش مشکلات ناشی از مفقود شدن کلید های سنتی و همچنین ایجاد قابلیت هایی از قبیل مدیریت تردد در لحظه یک کاربر و ایجاد گزارش های متنوع از فعالیت های او در سیستم بطور سریع و دقیق در دنیا مورد توجه قرار گرفت. سیستم های ابتدایی از یک صفحه کلید ساده و یا کارت های مغناطیسی تماسی جهت احراز هویت بهره می برده اند که در انتهای سال 1970 با معرفی فناوری RFID و کارت های غیر تماسی (Less Contact) به دلیل مطیات بسیار در سیستم های کنترل تردد مورد استفاده قرار گرفته اند.
در یک سیستم کنترل تردد، ترمینال ها وظیفه جمع آوری اطلاعات و ارسال آن ها به یک پردازشگر مرکزی که برای درب در نظر گرفته شده است را دارن. پردازشگر مرکزی بر اساس اطلاعات و پیکربندی انجام گرفته توسط مدیر، سناریوی از پیش تعیین شده را به مرحله اجرا در می آورد. امروزه استفاده از یک سیستم یکپارچه کنترل تردد و دسترسی در جهت اعمال مدیریت و همچنین نظارت بر نیروی انسانی شاغل در یک سازمان به امری حیاتی و اجتناب ناپذیر تبدیل شده است و اکثر شرکت های کوچک و بزرگ از چنین سیستمی در اتوماسیون اداری خود بهره می برند.
http://pasakgroup.com
